ارتباط دوست خوب و بد ، ازمنظر قرآن کریم

یکی از موضوعاتی که در قرآن به آن اشاره شده است انتخاب دوست می باشد و این نیاز انسان بوده که طرح موضوع دوست یابی در قرآن مورد توجه و ملاحظه قرار گرفته است و انسان در تمام دوره های زندگی از ایام کودکی، نوجوانی، جوانی و حتی تا دوران میانسالی و کهولت نیازمند رفاقت و دوستی است و این نیازمندی به دوست از اساسی ترین مسائل سرنوشت انسان در انتخاب دوست می باشد .

این امر مهم از مشکلترین اموری است که انسان در طول حیات خود با آن سروکار دارد چه بسا دوستانی که انسان را به اوج عزت و خوشبختی می رسانند و چه بسیارند که فرد را از اوج عزت به ورطه ذلت، بیچارگی و بدبختی می گشانند. اهمیت انتخاب دوست و نقش آن بر کسی پوشیده نیست و در ساختار فکری و پیشرفت عملی انسان نقش بسزایی دارد. میزان اثرپذیری و اثرگذاری دوست به مقدار نفوذ او در دل شخص و اثرپذیری روانی طرف مقابل نیز بستگی دارد.

خودسازی فردی

عامل دیگری که ما را در انتخاب دوست خوب یاری می رساند خودسازی فردی است زیرا کسی که خود را به زیبایی های معنوی آراسته است و دل خود را از آلودگی های محیطی دورنگه می دارد. خدا هم او را در یافتن دوست خوب و معاشری صالح یاری می کند زیرا خوش اخلاقی، ایمان بخدا و رعایت تقوا دارای آثار بیرونی است که می تواند در انتخاب دوست خوب و بد تمایز بدهد .

این عاملی است که انسان از لحاظ روحی و روانی آسایش و آرامش را کسب می کند. یک دوست خوب، باتقوا و صالح می تواند دوستان دیگر خود را در مسیر راه خود وارد گرداند و آنان را هدایت کند و در مقابل یک دوست ناباب و منحرف، گذشته از آن که خود شخص فاسد است و در روح دوستان هم نفوذ کرده و به منجلاب و فساد می کشاند.

از اینرو در قرآن کریم سوره فرقان آیه 28 می فرماید:

یَاوَیْلَتَی لَیْتَنی لَمْ اتّخِذْ فَلانا خَلِیلاٌ.

وای بر من کاش فلانی را دوست خود نگرفته بودم.

انسان وقتی توسط افراد ناباب به راه ضلالت و گهراهی کشیده میشود از فرط حسرت و ندامت از اعمال خویش پشیمان است که از اسلام و دین تبعیت نکرد و آن شخص گمراه مانع از ایمان وی شد و اگر وی را دوست خود قرار نداده بودم و اطاعت او را نمی نمودم به تحقیق او نمی توانست مرا از یاد خدا و متابعت از قرآن و امام دور کند و مسیر خود را می توانستم بهتر انتخاب کنم که مایه ندامت و پشیمانی نشود.

در جای دیگر قرآن کریم از سوره هود آیه 46 می فرماید:

قالَ یا نُوحُ انَّهُ لَیْسَ مِنْ اهْلِکَ اِنَّهُ عَمَلُ غَیْرُ صالِحٍ.

فرمود: ای نوح در حقیقت او از کسان تو نیست او عملی ناصالح است.

معاشرت با افراد غیرصالح موجب شد که فرزند نوح از اهل نوح به حساب نیاید و از فرمان و اطاعت از پیامبر سرپیچی نمود و در نهایت به ورطه نابودی و غرق در دریا شد.

پسر نوح با بدان نشست                          خاندان نبوتش گم شد

باید دوستانی را انتخاب کنیم که کوشا و خوش فکر و فهیم و از همه مهمتر مومن و صالح باشند تا به خاطر ارزشهای اخلاقی مسیر هدایتی خود حفظ نمایند.

حضرت علی (ع) می فرماید:

هرگاه وضع کسی بر شما مشتبه شد و دین او را نشناختید به دوستانش نظر کنید اگر اصل دین و آئین خدا باشند او نیز پیرو و آئین خداست و اگر بر آئین خدا نباشند او نیز بهره ای از آئین خدا ندارد.

دوست شایسته از جمله سرمایه های زندگی و عوامل خوشبختی است و برای استحکام پیوند بین انسان ها دوست می تواند بهترین ذخیره دنیا و آخرت باشد.

تا تــوانـــي مي گريز از يار بد**يــار بــد بـدتر بود از مــار بد

مار بد تنها تـو را بر جان می زنــد** يار بد بر جان و بر ايمان می زنـد